Beroepsgeheim Arts

In Duitsland breekt nu de discussie los na de terroristische aanslagen van de afgelopen tijd om het beroepsgeheim van de arts in te perken. Begrijpelijk maar is dit wel een goede zaak? Worden al niet teveel burgerrechten beperkt door de terroristische aanslagen? Transformeert de dictatuur van radicalen zich niet langzamerhand naar een dictatuur van de staat? Krijgen we niet langzamerhand een politiestaat waar het einde nog niet van in zicht is?

De democratie is pas een democratie als het iets tegen zich laat gelden.

Ik zag op vrijdag 12 augustus een item bij Nieuwsuur over het inperken van het beroepsgeheim van de arts (psychiater). Er blijkt echter al genoeg ruimte te zijn om flexibel met het beroepsgeheim om te gaan. Zo kan men het schenden indien er direct gevaar is of een acute dreiging (door bijvoorbeeld aanslagen).

Ook blijkt dat een psycholoog in Duitsland aangifte had gedaan van een asielzoeker die later probeerde een aanslag te plegen. De asielzoeker overleed maar verder vielen er geen doden en gewonden. De politie had met de aangifte van de psycholoog niets gedaan. Verder moet men uitkijken dat artsen uit teveel voorzorg nu teveel aangiften gaan doen tegen potentiële verwarde aanslagplegers.

Ik vind dat de arts (psychiater) niet te zeer op de stoel van de politie moet gaan zitten. Ik weet dat verwarde mensen die aanslagen plegen dit meestal niet tegen hun hulpverlener zullen vertellen. Wel zullen er mensen zijn die zeggen dat ze wel aanslagen zullen plegen en dit niet doen. Ik ben ook bang als het beroepsgeheim van de arts beperkt wordt er zorgmijders gaan ontstaan onder de asielzoekers. Die kunnen dan later wandelende tijdbommen worden. Voor hun hart te luchten kunnen ze dan bijvoorbeeld in handen komen van radicale imams die optreden als vertrouwenspersoon.

De jacht op asielzoekers die verward zijn mag niet leiden tot zoiets als de communistenjacht in de jaren vijftig in de VS onder leiding van McCarthy.

Het beroepsgeheim van de arts is er om het vertrouwen van de patiënt te waarborgen. IK ben het met je eens, het kan niet altijd gaan ten koste van de veiligheid. Maar men hoeft zich nu al voldoende niet altijd aan het beroepsgeheim te houden.

Politici, handen af van het beroepsgeheim van de arts!

Gecategoriseerd in :Henk, Prikbord

Dit bericht is geschreven door Henk Driessen