De verstelgedachte van Mette
Het wordt niet meer zoals het was, zolang we de tijd niet kunnen omdraaien.
Ontwikkelen is afscheid nemen, soms met opluchting, soms met spijt of zelfs met rouw.
Het oude blijft, bewust of onbewust, het heeft je immers gevormd.
Vaak is het oude bruikbaar bij het nieuwe.
Hoe je verstelt hangt af van de keuzes die je maakt, of uitstelt…
En ben ik nu (of ooit) versteld? Nee, natuurlijk niet!
Verstellen: ik heb er angst van…!
Verstellen: ik heb er lust van!
(Wie was het die door tijdig te verstellen, of te vervellen, nog juist door het oog van de naald kroop?)
De verstelgedachte van Christine
Ik viel op mijn knie. De blauwe broek scheurt op de knie. Mijn moeder naaide er een geel peertje op. Het was een nieuwe broek geworden.
Veel mensen met een ziekte praten over wat ze nog wel kunnen. Dat suggereert dat dingen niet meer kunnen. En natuurlijk kunnen er dingen niet. Maar in de Verstelbeweging is belangrijk wat er nog is. Dit kan gebrekkig zijn of moeilijk maar dat is een nieuwe situatie. We staan niet stil bij het verleden maar nemen het heden.
Soms kun je het leven uitleggen en af en toe kun je je leven innemen; er ontstaat altijd iets nieuws.
Tornen kan helpen in de Verstelbeweging. De dingen uit elkaar te halen om ze van een afstand te bekijken en vervolgens weer anders aan elkaar te naaien of anders bij elkaar te brengen. Ook hieruit ontstaat iets nieuws.
Een verandering in je leven laat je een ander pad lopen waardoor er een nieuwe situatie ontstaat. Net als evolutie: we hebben meer overlevingskans op het land nu we voeten hebben en geen zwemvliezen of vinnen meer.
Het is niet alleen aanpassen, maar ook actief een nieuwe situatie creëren. Ambitie is belangrijk. Elk moment van je leven komt in aanmerking voor verandering, van iets ouds iets nieuws maken.
Een kleine evolutie is soms een revolutie!
Durf!
Heb je ook een verstelgedachte?
Laat het ons weten! Redactie@anoiksis.nl